Norweski plan pełnego projektu wychwytywania i składowania dwutlenku węgla może zakończyć się katastrofą finansową. Tak wynika z nowego raportu, który zawiera szacunkowe koszty przedsięwzięcia.

Według niezależnego raportu opublikowanego przez rząd w czwartek, prawdopodobny koszt budowy i eksploatacji projektu w ciągu 10 lat - z których większość byłaby finansowana przez rząd - może wynieść nawet 25 miliardów koron norweskich (2,6 miliarda dolarów). To o 8 miliardów koron więcej niż szacowano w poprzednim badaniu, chociaż obejmowało ono tylko pięć lat działalności.

Ustawodawcy na początku tego roku zmusili rząd do przygotowania gruntu pod decyzję inwestycyjną tej jesieni, ale najnowszy raport prawdopodobnie da niektórym politykom powód do ponownych przemyśleń. Norwegia, największy producent ropy w Europie Zachodniej, nie chciała wydawać pieniędzy na kosztowną technologię wychwytywania i składowania dwutlenku węgla po wcześniejszej próbie, nazwanej przez kraj „lądowaniem na Księżycu”, która zakończyła się niepowodzeniem.

- Korzyści są bardzo niepewne, a projekt może okazać się bardzo nieopłacalny - powiedział minister w oświadczeniu dołączonym do raportu. 

Projekt Northern Lights ma na celu wychwytywanie CO2 ze źródeł przemysłowych na lądzie oraz transport ciekłego CO2 statkiem i rurociągiem pod Morzem Północnym w celu stałego składowania. Początkowa pojemność ma wynieść 1,5 miliona ton metrycznych CO2 rocznie, ale można ją zwiększyć poprzez dodatkowe fazy rozwju.

Odwiert Eos 31 / 5-7 znajduje się około 2500 metrów poniżej dna morskiego na południe od pola Troll w norweskim sektorze Morza Północnego. Celem wiercenia było określenie przydatności złoża do magazynowania dwutlenku węgla.

Norwegia postrzega wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla jako sposób walki ze zmianami klimatu poprzez usuwanie emisji CO2 ze źródeł przemysłowych i składowanie go na stałe pod ziemią, aby nie był uwalniany do atmosfery. 

Projekt Northern Lights będzie rozwijany etapami, przy czym pierwszy etap będzie polegał na ustaleniu zdolności do transportu, zatłaczania i magazynowania do 1,5 miliona ton CO2 rocznie. Po wychwyceniu przemysłowego CO2 na lądzie będzie on transportowany statkami do trwałego składowania pod dnem morskim.

Terminal odbiorczy CO2 będzie zlokalizowany na terenie obszaru przemysłowego Naturgassparken w gminie Øygarden w zachodniej Norwegii. Fabryka będzie obsługiwana zdalnie z obiektów Equinor w terminalu Sture w Øygarden i obiektów podmorskich z platformy Oseberg A na Morzu Północnym.

Obiekt może być z czasem powiększony o kolejne fazy. Według Equinor inwestycje w kolejne fazy będą uruchamiane przez popyt rynkowy ze strony dużych emitentów CO2 w całej Europie. Partnerzy planują teraz utworzenie spółki joint venture w celu dalszego rozwoju projektu.